Este libro escrito por Rosa Aneiros narra o transito ao longo da mañá de toda clase de persoas con diferentes intereses e situacións persoais nunha cafetería. Cadaquén coa súa propia historia, co fin de darnos unha visión global da sociedade actual no mundo.
O escenario principal é unha cafetería de Santiago de Compostela, o Luzada, rexentado por Patricia, unha muller que se fixo cargo do local nun momento en que vía inviábel proseguir coa súa formación académica.
No Luzada conflúen unha morea de personaxes que falan de temas en concreto, coma a vellez, a paz, a morte,a integración.
Personaxes coma Eusebio e Lola, os anteriores donos do bar, loitan en soidade contra as dificultades que se derivan da vellez e da perda progresiva de saúde.
A Iqbal, un mozo inglés de orixe paquistaní que marchou de Londres tras os atentados no metro en xullo de 2005 bota horas e horas na cafetería conectado a Internet.
Tamén a señora Filomena, cuxo fillo está en misión humanitaria co exército en Darfur e que sofre ao ver nos xornais os froitos da violencia e da guerra.
Manuel, un neno africano que non superou a morte da súa nai adoptiva e que ten no seu avó a súa principal compañía.
Ademais, aparece unha muller que agarda por unha chamada que non chega, a dos sobriños que intentan entrar en España cruzando o valado da vergoña que separa mundos en Melilla, ou de Aysel, vítima do amor e da indiferenza que Occidente amosa ante a represión do pobo kurdo polo goberno turco.
Pareceume un libro moi interesante, xa que se dan situacións da vida propia. E fainos entender a actualidade que viven moitas persoas e as súas diferentes culturas.
Damián Santamaría
